جلادن ڏنو آ اِهو ٺاهُه ٺاهي،
چڙهي پاڻ سورج مکي رات ڦاهي.
پٽيءَ سمنڊ جي تان پکي ٿو اُڏامي،
اِها ڇاڙهه نيري، اِهو لاڙُ آهي!
ڏِسو نڙَ تي ناسي ڪو سانوڻ وسي ٿو،
تلاون مٿي پئي هوا پيرَ ساهي.
ڏهاڙي رڳو ٿا ڇِلر ڇڄ نڪرن،
پَکن ۾ مُهاڻيءَ سوا سونهن ڇاهي!
هڻي چنڊُ ٻيڙيون، وجهن طوق تارا،
سڄي رات احمد کي آرام ناهي!