علامت
وڃين ٿي دور جي مون کان،
يقينيءَ بي يقينيءَ ۾،
ڇڻن ٿا ڏينهن پَنُ پَنُ ٿي.
محبت آ الڳ موسم،
انهيءَ جو ٻُور ۽ ميوو،
مڃون ٿا مختلف آهي.
رهين ٿي ويجهڙو جي تون،
پَچي ٿو پيارُ ائن من ۾،
ڏِئي جيئن انبُ ٿو شاخون!
قسم اي ڇوڪري تنهنجين،
الهڙ معصوم اکڙين جو!
گلابن جي رهي هيٺان،
مٽي مهڪي پويِ ٿي جيئن،
ٽڙي منهنجي مٿان تو ايئن،
بدن پنهنجي جي ڏئي خوشبو
جواني منهنجي مهڪائي!
اها توکي خبر ڪهڙي!
رهن خاموش آئينا،
اهي سڀ بي زبان آهن،
انهن کي ڇو رهي ڪا آرزو تُنهنجي!
ٻُڌائي ڪيرُ هي توکي ،
رياضي دانُ تِرَ تنهنجا،
ڳڻيندي ٿو پويِ هرکي،
کڻي گل فلسفي هٿ ۾،
انهيءَ سان سونهن بابت ئي،
ڪري ٿو گفتگو تنهنجي!
اڙانگي عشق جو توتي،
چڙهيو آ رنگ نارنگي!
قسم اي ڇوڪري تنهنجين،
الهڙ معصوم اکڙين جو،
محبت جي علامت جو،
وڃين شهڪار ٿيندي ٿِي!