يا چهرن تي پردا وَرائي ڇڏيو
يا منهنجي نظر کي مَڃائي ڇڏيو.
سويرن جي تائيد جا دشمنو!
مون کي گولين سان اُڏائي ڇڏيو.
جي چاهيو ته مخمور اکيون کڻي،
زمين آسمان سان ملائي ڇڏيو.
نه پيرن اگهاڙا گهُمو باغ ۾.
متان ڪنهن جا جذبات گهائي ڇڏيو.
بهارن جي ڪهڙي ٿا موسم پُڇو،
جڏهن ڀي اوهان مُسڪرائي ڇڏيو.
’وفا‘! موت جي ڇا تقاضا ڪبي،
جڏهن زندگيءَ ئي وڄائي ڇڏيو.