گرم ڌنڌو آ، سرد ٿاڻو آ
وقت جو ماءُ پيءُ ناڻو آ.
ڪو به ماڻهو سڄو نٿو ڏسجي،
ڪوئي انڌو آ، ڪوئي ڪاڻو آ.
سچَ جو شهر ئي جدا آهي،
ڪاٿي مقتل آ، ڪاٿي گهاڻو آ.
جئن نه ماڻهو: اٽي جو ڇاڻ هجي،
کارڪن تي ائين وِڪاڻو آ.
زندگي: هَرُ، ضرورتون: ڌرتي،
هارين جان وجود ساڻو آ.
وقت جي اهميت کي ذهن ۾ رک،
اڄُ جي خودڪُشي، سڀاڻو آ.
قتل منهنجو ته هڪ ڪَڙي آهي،
ظلم جو سلسلو پُراڻو آ.
تنهنجي کُٽڪن ۾، وَهم جو ڏيئو،
هَرَ ٻَريو آهه، هَرَ وساڻو آ.
منهنجو سڀ ڪجهه غريب آهه مگر،
هُن جو ماحول وڏ – گهراڻو آ.
شاعرن کي چوي سدا پاڳل،
ڄڻ زمانو ’وفا‘! سياڻو آ.