ڦٽيل ڦاڙهو، ڦاڙهي آهي
اوکي لاهي، چاڙهي آهي.
ڪنهن هيءَ جَنتا پاڙهي آهي،
جهنڊي جهنڊي ڳاڙهي آهي.
ڌن – دولت سان ’ڪوڏي ڪوڏي‘،
غربت: ’ڀيچي – هاڙهي آهي‘.
کوڙ ڪِريا ۽ چڙهيا ٿورا،
چاهت اوکي چاڙهي آهي.
هر ڪو ڍڪ نه لاهي سگهندو،
مون جا ڪُني چاڙهي آهي.
صرف تڪلف آهي سجدو،
صرف نُمائش ڏاڙهي آهي.
نسخي جهڙي نارِ ’وفا‘! مون –
جوشاندي جان ڪاڙهي آهي.