مِٽي به شفا تنهنجي
ڇا آب / هوا تنهنجي.
قبرن ۾ جيئڻ وارا!
حيرت ۾ بقا تنهنجي.
اڄ عيد جي رات آهي،
هٿ منهنجا، حِنا تنهنجي.
ٿيندي نه طبيبن کان،
اي درد! دوا تنهنجي.
ڏسِ ڪيئن ٻُڌي شهري،
صحرا ۾ صدا تنهنجي؟
گُل گُل ۾ ملي مون کي،
رنگين ادا تنهنجي!
پئي ڪوڙَ چيو سچ کي:
سوري آ سزا تنهنجي
ڇا حسن، جواني ڇا،
هر چيز فنا تنهنجي!
دولت جو غلام آهين،
چاهت نه ’وفا‘ تنهنجي.