زندگي ۽ سڪون! ڇا؟ ڇا؟ ڇا؟
سوچ تي کِل اچي ٿي ها – ها – ها.
حشر ۾ ڀي نه پوءِ مِلندوسانءِ،
شرع جا ٽي دفعا ٿي، آ! آ! آ!
عالمي اتفاق نامُمڪن،
عالمي ڊوڙ صرف ٺا! ٺا! ٺا!
صِرف تاڙيون عُروج شاعر جو،
شاعريءَ جو ڪمال وا! وا! وا!
ڇا وفا، واقعي ’وفا‘ آهي!؟
چند گهڙين کان پوءِ: ها! ها! ها!