رزاق تون، ڪمايان مان،
ٻي ڪهڙي ڌوڙ پايان مان!
ماڻهو ٿي، آءٌ ماڻهوءَ تي –
بندوق ڪيئن هلايان مان.
تون منهنجو لُڙڪ لُڙڪ آهين،
چشمن تي ڪيئن نه چايان مان.
دنيا سڄي اگهاڙي آ،
توکي ڪِٿي لِڪايان مان؟
ڪهڙي نه زندگي آهي،
روئي پيو کِلايان مان!
خود پئجي امتحانن ۾،
توکي ٿو آزمايان مان.
اِسلام جي بقا آهي،
ڇو ڪفر کي مِٽايان مان.
هر ڪو ’وفا‘ مان ڪَڪِ آهي،
ڪهڙا ڳڻي ٻڌايان مان.