صرف نعرن جا ٿا ٺڪاوَ ٿين
ڪاش! عملي طرح اپاوَ ٿين.
رَتَ ۾ روشني نه آ، ورنه -
جهير راڊون، چراغ گهاوَ ٿين.
کول زلفن کي، ڳول مُرڪن کي،
ڪي بهاريون اچن، هڳاوَ ٿين.
برف ڄميل رهي ٿي ذهنن تي،
ڪيئن جذبن جا تيز تاوَ ٿين.
پيٽ کان ظرف ٿو عزيز رکان،
منهنجي پڇ کان پري پلاوَ ٿين
آس جي اجني انڌيرن ۾،
ڪنهن جا محسوس ٿا ڇهاوَ ٿين.
هرڻين سان مِرون پيئن پاڻي،
پوءِ گندا نه ڪيئن تلاوَ ٿين!
ڪو ڪندو ڇا مقابلو هن سان،
وقت وٽ ٿا هزار داوَ ٿين!
صرف ڀرجن ٿا وصل ساڻ ’وفا‘!
هجر جا ٿا عجيب گهاوَ ٿين.