عشق جو اهڙو ٿو بحر و بَر مِلي
جنهن ۾ ڪنهن جو ڌڙ نه ڪنهن جو سر مِلي.
هُونءَ ته آهي هرقدم تي مئڪدو،
پر مون کي تنهنجي هٿان ساغر ملي.
ايتري ڇُڙواڳ ڏي ڪيئن دِل ڪَڍي،
جنهن جو ڏَس در در ڏئي، گهر گهر مِلي.
مُون ڏٺي آهي سڄي دنيا گُهمي،
تُنهنجو ڪاٿي ڪو نه ٿو همسر مِلي.
پير ويچارا وڃن ڪاڏي ڀَلا،
هر قدم تي ٿو نئون پٿر مِلي.
ڄاڻ پڃرن ۾ پيون آزاديون،
هر پکيءَ جو ٿو پَٽيل پَر پَر مِلي.
ڪو نه ٿو ڪو عشق جي ويجهو وڃي،
حُسن جو هر ڪو ٿو سوداگر مِلي.
سِر تريءَ تي ٿو وتي رکيون ’وفا‘،
عِشق ۾ ايڏو ته ٿو ماهر مِلي