اک کڻي ٿو، نه اک جهڪائي ٿو
دل کان ڪو فيصلو ڪرائي ٿو.
آهه عورت جو پاسدار اهو،
ٻانهن جيڪو ويَلَ ورائي ٿو.
رقص جو روپ ٿي وئي راڌا،
شيام ڪو بئنسري وڄائي ٿو.
پيار کان ڪم نه ٿو وٺي ليڪن،
اٽڪلن سان مون کي مڃائي ٿو.
هوش جي دائري ۾ ڪو نه آهي،
هڪ ٻڌي ٿو ۽ ٻي ٻڌائي ٿو.
زخميل روح جو علاج ’وفا‘!
پاڻ روئي مون کي کلائي ٿو.