آدمي آدميءَ جو پاس آهي
عشق انسانيت شنانس آهي.
ڏينهن گذرن نه ٿا، گذاريون ٿا،
زندگي ناهي، وقت پاس آهي.
مُند مهڪي ٿي نوجوانيءَ جي،
هر طرف جي هوا ۾ واس آهي.
تنهنجي وڇڙڻ جي دئونس جو سوڳنڌ،
اڄ سڄو مئڪدو گلاس آهي.
عقلَ تنهنجي تي آ پيل پَردو،
تنهنجي هر سوچ بي لباس آهي.
جسم جي ڪال – ڪوٺڙيءَ ۾ ’وفا‘!
روح قيديءَ جيان اُداس آهي.