جي هر دل ۾ تنهنجو ديرو آهي
ڪنهن ڪنهن من ۾ ڪوهه انڌيرو آهي!؟
ڳئون ۽ سوئر خالي پيٽ نه ڄاڻي،
بُڇڙي بُک لئه ڪانءُ به ڳيرو آهي.
اهڙو ماڻهو آهه مُنافق، جنهن جو –
ٻاهر اُجرو، اَندر ميرو آهي.
گرم هٿن ۾ نرم وڃي ٿو ٿيندو،
جسم سندس، مکڻ جو ٽيرو آهي.
هر جِرڳو ناڪام وڃي ٿو ٿيندو،
تنهنجو، منهنجو موتُ نِبيرو آهي.
وچ ۾ بيٺو آهيان جيئن همالا،
چوڌاري دشمن جو گهيرو آهي.
آهي فن دلگير ’وفا‘! صدين کان،
صدين کان فنڪار ڏکيرو آهي.