توڏي اوندهه ۾ نهاري نه سگهيس
چاهه جو چنڊ اُڀاري نه سگهيس.
تَنهن سان تا عمر رهڻ جو هو خيال،
جنهن سان هڪ شب به گذاري نه سگهيس.
صرف گگدام بچائڻ خاطر،
ڪنهن به انسان کي تاري نه سگهيس.
هُو سڄو کير ٿي آيو هو مگر،
مان منجهس کنڊ به ڳاري نه سگهيس.
مون گهڻا کير ڦِٽايا هوندا،
ٿڃ پر ماءُ جي کاري نه سگهيس.
تنهنجو پڇيائون تعارف پر مان –
تنهنجو نالو به اُچاري نه سگهيس.
ڍورَ پنهنجا به هئا ڪو نه ’وفا‘!
شهر جو مال به چاري نه سگهيس.