شاعري

اوجاڳن جو انت

’اوجاڳن جو انت‘ غزل جي بادشاهه ’وفا‘ ناٿن شاهي جو شعري مجموعو آهي. وفا ناٿن شاهي سنڌي غزل جو خوبصورت شاعر آهي، ان ۾ ڪو به شڪ نه آهي. غزل ۾ سندس اظهار بيان، موضوع جي چونڊ ۽ تخيل جي پرواز ڏاڍي اُتاهين پد تي پهتل آهي. سندس شاعراڻي جذبن جي شهزادي ڏاڍي چنچل ۽ شوخ آهي.

هي ڪتاب 2006ع ۾ سنڌي ادبي بورڊ پاران ڇپايو ويو.
  • 0/5.0
  • 2534
  • 949
  • 3 سال اڳ
  • 0
Title Cover of book اوجاڳن جو انت
سنڌ سلامت پاران
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
ڇپائيندڙ پاران

2m 10s


اَمُهَاڳُ

2m 10s


نيازمند- صليب تي

2m 10s


غزل جو ارتقائي سفر ۽ ان ۾ وفا ناٿن شاهيءَ جو حصو

2m 10s


دل جو خيال

2m 10s


وفا: درد، ديس ۽ دل جي ايمان جو شاعر

2m 10s


شاعري

2m 10s


حُسن جي بنده پروري آهي

2m 10s


ظُلم ۽ ڪفر سان لڙائي آ

2m 10s


ٿَڌِي ڪَرِ نه بُسري، ڪهاڙي نه ڪَٽِ

2m 10s


هاڙهه هوندا، يا سيارا هوندا

2m 10s


سِينڌ تُنهنجي جو لَٽي ويو آهي

2m 10s


يا چهرن تي پردا وَرائي ڇڏيو

2m 10s


تو جي مُرڪِي مُرڪِي منهنجا، رئندڙ چاڪَ چِڪايا هوندا

2m 10s


رخسارن کي ڏاڙهون چئبو، اکيون ڀي پيمانا چئبا

2m 10s


جيسين جڳ ۾ جيئرا رهندا، تو مون جهڙا ماڻهو

2m 10s


ساري پاڙي جي سهيلي آهي

2m 10s


مان ۽ اوسيئڙا، سائين!

2m 10s


سنڌڙيءَ سُورَ اِلاهي ڙي!

2m 10s


ڀيليو ڇو ٿا گاههُ ته ناهيان!

2m 10s


ڪير مُئو تلوار کي ڇاهي

2m 10s


سڄي جهان جا جهندا کڻي بلند هئا

2m 10s


اکِ اکِ نيرُ وهائي دل ۾

2m 10s


پَهڻُ سڏڪن سان پگهرائي ڇڏيوسين

2m 10s


اکيون منهنجون ۽ تنهنجا چارا هئا

2m 10s


ڳِٽي ڳِٽي سان مُنَوَر دَري دَري آهي

2m 10s


ٽيڪي ٽيڪي تي ڏيئا ٻري ويا

2m 10s


تڪڙي تڪڙي وکَ کڻي ٿي دنيا

2m 10s


تڪڙي تڪڙي وکَ کڻي ٿي دنيا

2m 10s


ڏَنَ – ڌُٻڻ ۾ پئي گَچي دنيا

2m 10s


اَڌُ جوابن ۾، اَڌُ سوالن ۾

2m 10s


ساري جڳ تي بار وفا!

2m 10s


تون کڻي سون ٿي پوين هاڻي

2m 10s


سُرخ جلوا ڏسي ڪنوار جا

2m 10s


مون خود سان ٿي پيار ڪيو

2m 10s


هر تمنا کي ماري ڇڏيو مون

2m 10s


مون کي ٻوڙي نه تارجان هاڻي

2m 10s


ڪو چينُ سزا وانگر

2m 10s


جا به مون شاعري ڪئي آهي

2m 10s


مان توکان ايترو مايوس آهيان

2m 10s


ڪو سنگتي، ڪو يار نه آهي پنهنجو

2m 10s


ڪجهه سوالن جيان، ڪجهه جوابن جيان

2m 10s


زُلف ۽ رخسار ۾ دل لڳي ٿي ٿئي

2m 10s


جسمَ شامي ڪبابن جيان

2m 10s


پاڻ روئي، مون کي کِلائي پِي

2m 10s


توکان وڇڙڻ محال آ پيارا

2m 10s


ڪنهن جي نفرت جان، نه ڪنهن جي پيار جان

2m 10s


آدمي آدميءَ جو پاس آهي

2m 10s


موت جي ڊپ کان عبادت ٿو ڪيان

2m 10s


ٽهڪي ٿو خون، باهه ٻري ٿي فرات ۾

2m 10s


هر دل ۾ روشن پيار، مگر ڪو ڄاڻي

2m 10s


ڪڏهن تنهنجون، ڪڏهن پنهنجون ٻڌائي

2m 10s


ستم جهڙا ڪرم، افسوس آهي!

2m 10s


خالي گلاس آهين

2m 10s


حيرت ۾ بسر آهي

2m 10s


چِتُ ائين آهه تنهنجي چَڪر ۾

2m 10s


هر مڏيءَ جو مال هو

2m 10s


ڪيستائين پيا جلون؟

2m 10s


پو کڻي رسوا هئو

2m 10s


هِت هُت پيار لڳين ٿو

2m 10s


وات کي لغام آ

2m 10s


هر طرف هڳاءُ هو

2m 10s


وفا جي موٽ ۾ نفرت ملي آ

2m 10s


جي هر دل ۾ تنهنجو ديرو آهي

2m 10s


هَنجهه اڏري ويا، ڪنگَ اڏري ويا

2m 10s


عشق جو اهڙو ٿو بحر و بَر مِلي

2m 10s


حُسنُ ۽ ٽَڪن تي، ڇو !؟

2m 10s


هر خريدار آ ڪارِ ۾

2m 10s


حسن ۾ اهڙو ته ٽاڪوڙو پيو

2m 10s


زندگي خانه بدوشيءَ جي ڇڏي

2m 10s


ساههُ صدقو ڪيون، دل فدا ٿا ڪيون

2m 10s


هر بدن ملبوس ڪاري ويس ۾

2m 10s


وڏن کان بي ضمير هو

2m 10s


سخت بي پرواهه ٿيندو ٿو وڃين

2m 10s


جو اسان جي ضرُورتن ۾ هو

2m 10s


ڪُوڙ ڪيئن موت کان بچي پيارا!

2m 10s


عقل ٿيو، عشق جي خلاف آهي

2m 10s


ساقي، بغير محفل ڳولي اُهي زمانا

2m 10s


الفت اسير آهي

2m 10s


تون ۽ منهنجي غريب خاني ۾!؟

2m 10s


بيوفايون رڳو، بي وفا! پيو ڪرين!

2m 10s


منهنجي چاهت جي خطا ڪانهي ڪا

2m 10s


صرف دودُ ٿو لڳين

2m 10s


پاڻ کي ڇو وڃين ٿو ڊاهيندو

2m 10s


ها مرض هو، نه ڪي دوا هو ڪوئي

2m 10s


سچُ نچڻ گهرجي

2m 10s


پوک جيڪا به هاريءَ پچائي

2m 10s


پوک جيڪا به هاريءَ پچائي

2m 10s


آشتيءَ جي اياغَ جهڙو هو

2m 10s


عرض ٿئي آخري صدائن ۾

2m 10s


مَست اکين تي پيار ايندو ويو

2m 10s


زير آهي يا بام آهي

2m 10s


دِل کڻي در در رلائيندو رهيو

2m 10s


اوڀاريون، لهواريون آهن

2m 10s


رزاق تون، ڪمايان مان،

2m 10s


ظلم کي نارَوا نٿو سمجهين

2m 10s


تُنهنجي چهري تان جو نقاب لٿو

2m 10s


اڪيلو پيو برف وانگر ڳرين ٿو

2m 10s


هُن کي هر هر مون آزمايو هو

2m 10s


لڇڻن کان انڪاري هو

2m 10s


سختين ۾ هر سچو آهي،

2m 10s


عشق مجازي

2m 10s


ويهِي ڪَلَرَ جيئن منهنجي پاڙ ۾

2m 10s


دريا تي وَسن بادل، صحرا ۾ لڳن جهولا

2m 10s


ڪوئي جلوو، نه ”طور“ حاصل آ

2m 10s


جو به سيٽ ٿي ويو

2m 10s


بحث ئي فضول آهي

2m 10s


ڀرئي ڀنڀور مان هڪڙو پنهل ڏي

2m 10s


هر اشارو سلام جهڙو آ

2m 10s


نه پهتو ڪو به سِنڌڙيءَ جي سَڏن تي،

2m 10s


جو به دولت سان وير ٿو چاهي

2m 10s


صرف نعرن جا ٿا ٺڪاوَ ٿين

2m 10s


مٺا! توسان ملڻ مشڪل لڳي ٿو

2m 10s


زندگي ۽ سڪون! ڇا؟ ڇا؟ ڇا؟

2m 10s


جو پيٽ وجهي کاريو

2m 10s


خاص، مُسلط عامن تي

2m 10s


رقص ۾ سڳي وفا

2m 10s


ڪَنول پاڻي ۾، خُشڪيءَ تي گلاب آ

2m 10s


پيار – پريت جون سر نه ٿيون چوٽيون

2m 10s


پيٽ ته پنهنجو، مال پرائو

2m 10s


مِٺي زندگي يا ڪَڙي زندگي

2m 10s


جنهن ۾ انسانيت جو دَمُ ناهي

2m 10s


ڪو به سجدو، سجود ڪونهي ڪو

2m 10s


عالمي امن جو بهانو آ

2m 10s


دست آهي نه دستگيري آ

2m 10s


آسماني ڪتاب ۾ آهي

2m 10s


حالانڪه ڦڙي آهي

2m 10s


منهنجي چاهت کان انحرافي آ

2m 10s


تُنهنجو جنون آهي

2m 10s


نظريو ۽ اصول پئسو آ

2m 10s


سَچُ سوچڻ ڪُفر ۽ اَلحاد ڙي!

2m 10s


جوڙ مِليا، بي جوڙن وانگر

2m 10s


سڀ ڪو تنهنجي يارن وانگر

2m 10s


ڦَٽڪي تي ڦَٽڪو ٿئي

2m 10s


جيسين هو مهمان رهيو

2m 10s


لوڪ لتاڙي آيو آهيان

2m 10s


ائين دل ۾ سندس هورا ۽ کورا

2m 10s


پَڙَ ٿا پون اميرن تي

2m 10s


آيت دليل آهي

2m 10s


ڪا خطا، ۽ نه ڪو قصور آهي

2m 10s


هر شيءِ جي تجارت آ

2m 10s


پيار جا ڳيچ ڳايون هَلي

2m 10s


سندءِ تدبير هان، تقدير ناهيان

2m 10s


ٽيڙو يا ڪَتي آهين

2m 10s


ساٿَ – سرواڻ ضروري آهي

2m 10s


نَرُ هوءِ کڻي مادي

2m 10s


صليبون سجايون پيا

2m 10s


زر جي ڏس، جادوگِري

2m 10s


’وفا ۽ بيوفا‘!؟ هي ڇا چيو ٿئي

2m 10s


زمينن، آسمانن ۾

2m 10s


هَنيهءِ اهڙي ڪَڇي قُربن جي ڪاني

2m 10s


هونءَ ته هر لب تي تنهنجو نالو هو

2m 10s


فقط ميلاپ جو مظهر هي دسترخوان آ پيارا!

2m 10s


اسان خود کي ته ماريندا رهياسين

2m 10s


کڙڪيون ئي کڙڪيون ديوار ۾

2m 10s


جِسم گندو آ، روح گندو آ

2m 10s


ڪُوڙن تي ڪَرمُ ڇا لئه!

2m 10s


قهر جو ماڻهو هيو

2m 10s


گرم ڌنڌو آ، سرد ٿاڻو آ

2m 10s


چادر، چوديواري معنيٰ؟

2m 10s


ڦٽيل ڦاڙهو، ڦاڙهي آهي

2m 10s


زاهد جنت واري آهي

2m 10s


ڪاڻن جي هٿ ڏَنڊي آهي

2m 10s


نه آفاق اک ۾، نه فطرت عقابي

2m 10s


غربت: انگ اگهاڙي آهي

2m 10s


ساٿي! منهنجو ساٿ نه ڇڏجان

2m 10s


شاهد سُوريون، گهاڻا آهن

2m 10s


نظرن سان پامال نه ڪر

2m 10s


اڀياس ڦِرِي ويو آ

2m 10s


ڏيو اختيار مون کي

2m 10s


دريا رهي ٿو تارِ، غمِ روزگار جو

2m 10s


سڀ پيار ڪرڻ وارا

2m 10s


احسان ڪري ڇڏ اڄ

2m 10s


هوءَ جڏهن روبرو وري ٿي وئي

2m 10s


تڏي تان اٿاري

2m 10s


بدن مهراڻ وانگر، دل ڦليلي

2m 10s


روئي ڏس تنهائيءَ ۾

2m 10s


جيئن لوهه تپايو ويو

2m 10s


رُخ ڏيڻ کان پو، بي رخي ڇاجي!

2m 10s


چَپ خشڪ، نيڻ آلا

2m 10s


هر نظر تي نه اعتبار ڪجان

2m 10s


توڏي اوندهه ۾ نهاري نه سگهيس

2m 10s


ڀورن تي ڀال ٿي ويا

2m 10s


سچُ مٿاهون ڪرڻو پوندو

2m 10s


منهنجو مرڻ لکيل ئي نه آ ڪنهن ڪتاب ۾

2m 10s


دل اهڙي ڀري آهي

2m 10s


اُڻ تُڻ ۾ غور آهي

2m 10s


ڪيريا ڪوٽ اسان

2m 10s


مِٽي به شفا تنهنجي

2m 10s


هر وقتُ وساري ڇڏ

2m 10s


پُورَ جاڳي پيا

2m 10s


صرف شادي نباهه سمجهيو ويو

2m 10s


توهان جو من ٽهي ويو

2m 10s


چاهت جو اعلان نه ٿيءُ

2m 10s


هُن رلائي ڇڏيو

2m 10s


محروم لڳو پيو آن

2m 10s


گل ٿي، خار نه ٿِي

2m 10s


آيو ڪو ”سِر – گهور“ وفا!

2m 10s


ڪنهن جو خيال ڪونهي

2m 10s


گُل گُل گواهه آهي

2m 10s


اڄ اچانڪ نچي پيو آهين

2m 10s


ڪو بي نقاب ٿيندو

2m 10s


دُشمنن جو هراس لاهي ڇڏ

2m 10s


نڪا نفرت وڻي ڪنهن کي

2m 10s


ڏاڏي آدم کان عيبدار آهيون

2m 10s


وصل جا پُور سوايا ٿي ويا

2m 10s


نيڪي به بَدي آهي

2m 10s


سارو عالم غلام تنهنجو آ

2m 10s


پَن ڇڻيءَ ۾ به ٽڙيل چمن آ

2m 10s


پيار ڏيون ٿا، پيار گهرون ٿا

2m 10s


حُسن معيار تي لهي آيو

2m 10s


ايترو توکي چاهبو هاڻي

2m 10s


حسرتن تي جوانيون آهن

2m 10s


زلفن سان پرچائي ڇڏيو مون کي

2m 10s


تنهنجي چاهت کي ڪير مُنهن ڏيندو

2m 10s


موت جو ئي چِٺو مِلي مون کي

2m 10s


مئڪدي جو جام آهين، ڪيترو بدنام آهين

2m 10s


دل تي ڳوڙها وسائڻ ڇڏيو

2m 10s


ڪجهه اهتمام ٿي ويون

2m 10s


هَوس جو خبطُ آهي، پيار ڪونهي

2m 10s


وصل جا آسرا نه ڏي مون کي

2m 10s


هر رات آهه ظلم جي، هر ڏينهن قهر جو

2m 10s


اک کڻي ٿو، نه اک جهڪائي ٿو

2m 10s


نه ڪوئي گل نه ڪوئي خار ڇاهي

2m 10s


اکين کي شام ڏي، دل کي سحر ڏي

2m 10s


سونهن جي سرور سان

2m 10s


ابتدا ڳولي، انتها ڳولي

2m 10s


ايڏو هيڻو نه حال ڪر منهنجو

2m 10s


گُهٽ ٻوساٽ مان پتو ٿو پوي

2m 10s


تنهنجي نفرت ۽ پيار ۾ ناهيان

2m 10s


دل ڏئي، دل وٺي نه پيار ڪبو

2m 10s


پيار ڪنهن سان ڪرين، وفا ڪنهن سان

2m 10s


اهو حال آهي سوا تنهنجي هاڻي

2m 10s


هار امر آ، جيت امر آ

2m 10s


جي تنهنجي پيار کان آجا رهون ها

2m 10s


اکين مان انتظار ڪڍي ڇڏ ته مان اچان

2m 10s


تنهنجو پيار جي مون لئه دريا ٿئي ها

2m 10s


پاتڻي! يار!! تنهنجو سهارو کپي

2m 10s


احساس توکي پيار جو اهڙو ڏياريو

2m 10s


عشق جي آرزو ٿيڻ چاهي

2m 10s


ڪا به شيءِ ناهي جا فنا آهي

2m 10s


ڪو جفا تي نه وفا تي ڏک آ

2m 10s


ايڏو بي ربط ٺاهه ڪيئن ٿيندو

2m 10s


رنگ اڇلائيندي هوليءَ ۾ ڪِري پيو آهي

2m 10s


نه ڪو وصال گوارا، نه انتظار هتي

2m 10s


زنگ آلود هر صليب آهي

2m 10s


نرم هو، سخت ٿي چڪوآهي

2m 10s


دلين ۾ کوٽ، نگاهن ۾ رقصِ پيار ڏسو

2m 10s


اکين جي ڀي نه ٿيندو هو، ٿي دلربا ويو

2m 10s


ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا

ھيستائين ڪابہ ريٽنگ ناھي مِلي



ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.

  • ليکڪ وفا ناٿن شاهي
  • ڇپيو ويو 2006
  • ڇپائيندڙ سنڌي ادبي بورڊ
  • ڇاپو پھريون
  • عالمي ڪتاب نمبر
  • آن لائين ٿيو 07/Dec/2017
  • ترجمو آھي؟ جي نہ
  • ٽيڪسٽ ۾ آھي؟ جي ھا
  • لاٿو ويو 949 ڀيرا

ڪتاب ۾ ٽِڪليون