مان توکان ايترو مايوس آهيان
لڳي ڪاراڻ جيان چانڊاڻ پيارا!
اڃا جاڳن پيون گهر گهر جون بتيون،
ڪچهري ڪر، نه چادر تاڻ پيارا!
ڏئي ٿي باغ جي گُل گُل کي جيون،
سندءِ لالاڻ ۽ سرهاڻ پيارا!
ٻَڌي گهنگهرو فرشتن کي ڇڏي ٿي،
رقاصه جي بدن جي ڄاڻ پيارا!
”وفا“! دنيا ته دنيا آههِ، ليڪن،
مون کي ڪنهن جي به ڪانهي ڪاڻ پيارا.