دل ڏئي، دل وٺي نه پيار ڪبو
ڪو به تاجر – صفت نه يار ڪبو.
ڪوئي دشمن، نه ڪوئي يار ڪبو،
تجربن کي نه شرمسار ڪبو.
”پال“ کان ”وڻ پڪل“ چڱو آهي،
سال کن تنهنجو انتظار ڪبو.
توکان وڇڙڻ کان پوءِ رستي ۾،
جو به گڏبو انهيءَ سان پيار ڪبو.
ڏي خبر سنگدل ۽ هرجائي!
هاڻ ڇا رنگ اختيار ڪبو.
ڪيئن ڀلا دل جا ٽوڙبا رشتا،
پاڻ تي پاڻ ڪيئن وار ڪبو.
رات جان وار، ڏينهن جان چهرو،
’حسنِ دو آتشه‘ سان پيار ڪبو.
زندگيءَ جي سلامتيءَ خاطر،
ڪوئي دشمن، نه ڪوئي يار ڪبو.
قاتلن، مقتلن پئي ڳالهه ڪئي،
مُجرمن ۾ ’وفا‘ شمار ڪبو.