پوک جيڪا به هاريءَ پچائي
ڇا ڪجي تنهنجي ڪَجَ ادائيءَ (1) جو؟
مون کي وڇڙڻ کان پو يقين ٿيو،
وصل بنياد هو جدائيءَ جو.
’ايڪتا‘ جو ڏئي سبق مون کي،
پاڻ ڇو ٿي ويو ’ٻيائيءَ‘ جو.
عشق شايد ڪمال تي پهتو،
مُنهن لٿل ٿو ڏسان خدائيءَ جو.
هر ڀلائي ’وفا‘! بُرائي ٿي،
ڄڻ زمانو نه هو چڱائيءَ جو.
(1) ڪج ادائي: ڏِنگائي