ڳِٽي ڳِٽي سان مُنَوَر دَري دَري آهي
گِهٽيءَ گِهٽيءَ جي فضا ”طور“ جان ٻري آهي.
سخيءَ سخيءَ جي اکين تي چڙهي ويا پردا.
گداگرن جي اگهاڙي تري تري آهي.
تلاش ڪيئن ڪجي جادوئي چراغ جڏهن –
نه ڪوئي ديوُ چَئي ۾، نه ڪا پري آهي.
لَڏيا وڃن ٿا سڀئي آسمان تي شايد،
سڄي جهان جي مِٽي ڀَري ڀَري آهي.
مري ويو نه هجي موت جو فرشتو ڀي،
سمورو عرش رُلي زندگي وري آهي.
سڄي جهان تي حاوي آ تنهنجي پيار جو غم،
نه ڪوئي جهول سلامت، نه اک بَري (1) آهي.
ڪئي دفعا مون ’وفا‘! هٿ وجهي ڏٺو آهي،
خُدا جو ڳُجهه به ماڻهو جي کوپري آهي.
(1) بَري: آزاد