جيئن لوهه تپايو ويو
تِئن سچُ جلايو ويو!
هر ڏوهه خدا آڏو،
پر جڳ کان لڪايو ويو.
پوءِ ڀي نه وئي اوندهه،
هر ديپ جلايو ويو.
نس نس ۾ ويو رچندو،
جئن جئن هو ڀُلايو ويو.
ڪلهه سُست هيون نبضون،
اڄ ساهه به آيو، ويو!
سنگيت هيو، شايد،
ڳايو ۽ وڄايو ويو.
گُلڙن جو ’وفا‘! بستر،
ڪَنڊن تي وڇايو ويو.