ساري جڳ تي بار وفا!
ڪيڏو ڳورو پيار وفا!
تون ڇا ٿو هِن پارِ ڪرين؟
يارُ وسي هُن پار وفا!
شاعر ڪنهن سان پيارُ ڪري؟
ماڻهو دنيادار وفا!
جانِ ڇُٽي وئي اوندهه کان،
چمڪيو هر رخسار وفا!
ڏيئا ٻاري لُڙڪن جا!
دل ڳولي ڪو يار وفا!
ڏاڪڻ جي هر ڏاڪي تان،
مُرڪن جو وسڪار وفا!
ساهه سُڪي ويو اکين جو،
دل جو دريا تار ’وفا‘!