ڪنهن جي نفرت جان، نه ڪنهن جي پيار جان
زندگي آهي حرامي ٻار جان.
دل کي دنيا جي نگاهن سان نه ڏس،
پيار بي حسِ ناهه هِن سنسار جان.
تون ته سهڻي ٿي ترڻ چاهين ٿي، پر –
مان نه ٿو ڄاڻان ٻڏڻ ميهار جان.
موت جي بستر تي هر آشا سُتل،
زندگي گذري ٿي هڪ بيمار جان.
ائن ڪڍي محفل منجهان اڇلي ڇڏيئه،
ڄڻ هيس مان ڪو مکڻ ۾ وار جان.
رنگ ۽ خوشبو سان هِي رانديون ’وفا‘!
روز و شب گذرن پيا گلزار جان.