اکين جي ڀي نه ٿيندو هو، ٿي دلربا ويو
هڪ شخص پنهنجي سوچ کان ٿي ڇا مان ڇا ويو.
ڪُل منظرن جو رنگ لڳي سرخ ٿو مون کي،
اهڙو ڪري سلام ڪو دستِ حنا ويو.
پوءِ گڏ هجون يا ڌار، اهو ذاتي مسئلو،
تنهن ۾ ڀلا وصال، وڇوڙي جو ڇا ويو.
جيڪو به آيو بنهه اڪيلو لڳو مون کي،
جيڪو ويو اهو به ٿي سڀ کان جدا ويو.
ڪو تنهنجي مُرڪ مُرڪ کان ٿي مُستفيد،
ڪو تنهنجي آنسوئن تي ڪري اڪتفا ويو.
نفرت جي نشترن سان ويو شخص جو ڪٺو،
هر چئونڪ، موڙ، پيار جي ڏيندوصدا ويو.
پنهنجي تلاش کي به نه ڇڏيائين قبر تائين،
تنهنجي تلاش سان به نڀائي ’وفا‘ ويو.