هَوس جو خبطُ آهي، پيار ڪونهي
’وفا‘! انسان ئي سنسار ڪونهي.
هليو آ گهر جا سڀ ڀاتي سُمهاري،
ٻڌو ٿم اڄ به پهريدار ڪونهي.
حجابن ۾ ڍڪيل جلوا ۽ جذبا،
مٺا! هي وصل جو ڪردار ڪونهي.
سڏايل يار جي شاديءَ ۾ آهي،
تڏهن ڪو هار ۽ سينگار ڪونهي.
مَرون بي موت ڇو ڪنهن بيوفا تي،
’وفا‘! هيءُ پيار جو معيار ڪونهي.