پَن ڇڻيءَ ۾ به ٽڙيل چمن آ
قابلِ ديد تنهنجو بَدن آ.
عشق مقتل ۾ آهي جڏهن کان،
منهنجي سِر سان تڏهن کان ڪفن آ.
خواهشن ۾ ورهايل رهي ٿو،
پيار جي حق ۾ تن آ، نه من آ.
پيار جا پيچرا خوب آهن،
منزلن ۾ نه گلشن، نه بن آ.
مُنفرد حسنِ مشرق جا جلوا،
بُت تي سلوار ۽ پيرهن آ.
گرم لُڙڪ ۽ ’وفا‘ سرد آهون،
هجر جي زندگيءَ جو مَتن آ.