عقل ٿيو، عشق جي خلاف آهي
سوچ جو آئينو نه صاف آهي.
ڇو ٿو احساسِ ڪمتري ۾ پَوين،
تنهنجي عظمت جو اعتراف آهي.
صرف تجديد رسم و راهه نه ڪر،
توکي ٻي هر خطا معاف آهي.
مون ته تازي شڪست کاڌي آ،
تنهنجي چهري تي ڇو غلاف آهي؟
هر پريءَ تي آ ديوَ جو قبضو،
سارو سنسار ڪوهه قاف آهي.
عشق آهي عروج تي اڄڪلهه،
هر طرف حسن جو طواف آهي.
صرف تون ئي نه آهين سونُ، مگر –
منهنجو اڀياس ڀي صراف آهي.
تنهنجي تحريڪ جي خلاف ’وفا‘!
هر ستمگر جو موڊ آف آهي.