حسن ۾ اهڙو ته ٽاڪوڙو پيو
عشق جو ڪَلُ ۾ وڃي گهوڙو پيو.
رهزنن پٺيان هئا سڀ راهرو،
رهبرن جو هو ائين موڙو(1) پيو
ڪيئن بچايون ها ٿُڏن کان پاڻ کي،
هو جڏهن هر راهه ۾ روڙو (2) پيو.
امتحانِ عشق ۾ منهنجو پوڻ،
حوض پاڻيءَ جي ۾ ماڪوڙو پيو.
پيو ڪري تنقيد مون تي ائين حريف،
ڄڻ هڻي پاڻيءَ ۾ ٿاڦوڙو پيو.
ائين ٻُڏي ويو رنگ و خوشبو ۾ ’وفا‘،
کوهه ۾ جئن ڪووڃي ٻوڙو پيو.
(1) موڙو: کوٽ
(2) روڙو: ڀتر، پٿر