جو به دولت سان وير ٿو چاهي
ڄڻ ته هَڻ – کَڻُ تي پير ٿو چاهي.
اي اميرو! پُڇو غريبن کان،
ڪيئن ٻڪريءَ کي شير ٿو چاهي؟
ڪنهن به ڀاڙئي – ڀُتي جو ڪم ناهي،
عشق جذبو دلير ٿو چاهي.
هِن ۾ ”تنهنجو“ وجود شامل آ،
ورنه دنيا کي ڪير ٿو چاهي!
منهنجو: صدين جو صبر، شڪر صنم!
تو ۾ ڪوفرق/ڦير ٿو چاهي.ـ
تنهنجي حسن و حيا جي دريا مان،
مَنَ جو ملاح گهير ٿو چاهي.
ايٽمي جنگ جو جنون ’وفا‘!
صرف لاشن جا ڍير ٿو چاهي.