فقط ميلاپ جو مظهر هي دسترخوان آ پيارا!
نه ڪوئي ميزبان آهي، نه ڪو مهمان آ پيارا.
ائين ناهي ته دولتمند ڪو انسان ئي ڪونهي،
مگر انسانيت جو اُن ۾ ڪجهه فقدان آ پيارا!
نه ڪافر کي بُرو سمجهي، نه مومن کي مَٺو ڀانئين،
خدا وٽ قابلِ عزت فقط انسان آ پيارا!
ڏسي ٿو هر ڪوئي پنهنجي نگاهن ساڻ دنيا کي،
نه ڪوئي عقلمند آهي، نه ڪو نادان آ پيارا!
سندس وعده خلافي تي، سندس ايڏي تغافل تي،
مون کي افسوس آ پيارا! مون کي ارمان آ پيارا!
جو جنت مان ڀڄي آيو، اهو دوزخ ۾ ڪيئن رهندو،
’وفا‘! آدم اِنهي حيرت ۾ خود حيران آ پيارا!