هر اشارو سلام جهڙو آ
هن جو جسم ئي ڪلام جهڙو آ.
چشمِ اِنسانيت ۾ آقا ڀي،
دين جو سُنهن، غلام جهڙو آ.
جو زير – زور سان ٿِئي حاصل،
سو حلال ئي حرام جهڙو آ.
جيترو ٿي سگهي بچو هِن کان،
لوڀ، لالچ جذام جهڙو آ.
ڇو ٿا شاعر کي ايڏو گهٽ سمجهو،
هُو ته اعليٰ مقام جهڙو آ.
جو اچي ٿو ٽُٻي هنيون ٿو وڃي،
هُو عوامي حمام جهڙو آ.
يار آهن ’وفا‘! سياستدان،
منهنجو سڀ ڪجهه عوام جهڙو آ.