ڪنهن جو خيال ڪونهي
دنيا جو حال ڪونهي.
روئڻ ڪمال آهي،
مُرڪڻ ڪمال ڪونهي.
دوڏا نه ڦاڙ غاصب!
حق آ، سوال ڪونهي.
ناياب روح آهن،
جسمن جو ڪال ڪونهي.
سَٽَ ڪُٽ نه آ حياتي،
ماڻهو پلال ڪونهي.
دولت جي ٺوڪرن ۾،
غُريب جو حال ڪونهي.
ڪيئن فرض سان نڀايون،
حق ئي بحال ڪونهي.
سُر سان غزل ٻڌائي،
شاعر قوال ڪونهي.
هر هڪ مثال شاهد،
تنهنجو مثال ڪونهي!
سوريءَ تي سَچُ ’وفا‘! پر،
ڪنهن کي ملال ڪونهي.