حسرتن تي جوانيون آهن
پيار جون مهربانيون آهن.
’وصل ۽ هجر‘ پيا تنهنجي جون،
ياد رهندڙ نشانيون آهن.
دل کي جيڪي ڪري ويون لِيڙون،
تُنهنجي نظر جون ڪانيون آهن.
ٿو نپوڙي گهڙي گهڙي رومال،
اڄ روئڻ ۾ روانيون آهن.
مون تي بي سبب ڏک ڪرڻ وارا!
بندشون، بي زبانيون آهن.
عِشق جو جسم زخم زخم آهي،
حسن جون گل – فشانيون آهن.
رُوح ڇا ڀي گهُري ’وفا‘! ليڪن،
جِسم جي گهرج مانيون آهن.