ظلم کي نارَوا نٿو سمجهين
ڄڻ خدا کي خدا نٿو سمجهين.
ڪيترو پيار کان پري آهين،
منهنجي ڪا ڀي ادا نٿو سمجهين.
هوندين لقمان، پر زماني لئه!
منهنجي دک جي دوا نٿو سمجهين.
صرف سمجهڻ نه ٿو گهُرين شايد،
ورنه ماڻهو آن، ڇا نٿو سمجهين!
تون جهنم ۾ خوش، نه جنت ۾،
ڪا به آب و هوا نٿو سمجهين.
هيءُ ته سمجهين سخا ضروري آ،
ڪيئن ڪبي آ سخا، نٿو سمجهين.
ڄڻ ته ماڻهو نه آهين، صحرا آن،
جو ’وفا‘ جي صدا نٿو سمجهين.