پاتڻي! يار!! تنهنجو سهارو کپي
ڪُن ۾ آهي ٻيڙي، ڪنارو کپي.
رهبرو، رهزنو، دوستو، دشمنو!
ڪوئي رستو کپي، ڪوئي چارو کپي.
چنڊ چهرو سندس، چيلهه تائين سڳيون،
اهڙو سهڻو ڪوئي مون کي يارو! کپي.
صرف ماڻهو هجڻ ئي ضروري نه آ،
پريت جهڙو هجي، پيار وارو کپي.
تنهنجي پيرن ۾ سنسار اڇلي ڇڏيان،
صرف تنهنجي نظر جو اشارو کپي.
جيڪو اڳ ۾ هجي مون ڏٺو ڪو نه ڪو،
شعبده باز! اهڙو نظارو کپي.
پنهنجو پنهنجو نصيب ۽ ضرورت ’وفا‘!!
ڪنهن کي گهرجي اٽو، ڪنهن کي ڏارو کپي.