اکين مان انتظار ڪڍي ڇڏ ته مان اچان
دل مان اڳوڻو پيار ڪڍي ڇڏ ته مان اچان.
دل مان سڄو غبار ڪڍي ڇڏ ته مان اچان،
اکين مان آبشار ڪڍي ڇڏ ته مان اچان.
هيءُ لڙڪ لڙڪ گرم ۽ هيءُ ساهه ساهه سرد،
فرقت جو اشتهار ڪڍي ڇڏ ته مان اچان.
شڪ ۽ گمان ناهيان، وفا جو يقين هان،
خدشا سڀئي او يار! ڪڍي ڇڏ ته مان اچان.
تون مان فقط گذاريون حياتيءَ جا ڏينهن گڏ،
ٻيو شوق ۽ شڪار ڪڍي ڇڏ ته مان اچان.
مان صرف ٿوگُلن سان محبت ڪري سگهان،
گلشن مان خار خار ڪڍي ڇڏ ته مان اچان.
ڪر ’حال‘ ساڻ پيار ۽ ’آئيندي‘ سان ’وفا‘،
ماضيءَ جي هر مزار ڪڍي ڇڏ ته مان اچان.