چِتُ ائين آهه تنهنجي چَڪر ۾
جيئن ڪو فَلسفِي تَفڪر ۾.
رُوح ۽ جِسم پاش پاش آهن،
ٻن نگاهن جي سخت ٽڪَر ۾.
هُو کِليو پئي مگر رُئڻ جهڙو،
زهر جو ذائقو هو شَڪَر ۾.
تِئن بَکي ٿو نقاب مان چهرو،
سِجُ چمڪي ٿو جيئن ڪَڪَر ۾.
مُختلف هر نشي جو ردِ عمل،
ڪوئي پنڪيءَ ۾ ڪوئي ڍڪر ۾.
فرق سمجهي وئي ڇُري به ’وفا‘!
ماءُ جي مامتا ۽ ٻَڪَرَ ۾.