ڪڏهن تنهنجون، ڪڏهن پنهنجون ٻڌائي
ڇڏيم هر رنگ جي محل مچائي.
مون کي تنهنجي بدن تي رحم آيو،
ڏٺم جنهن وقت تنهنجو ويس پائي.
بچائيندي زماني جي نظر کان،
وِيس وسري ڪٿي توکي لڪائي.
مان تنهنجي منزلِ مقصود آهيان،
ڏکيو ٿيندين مون کان دامن ڇڏائي.
وٺڻ لئه اِمتحان هر جوهريءَ جو،
ڇڏيمِ هِيرن کي پٿرن سان گڏائي.
رڳو مارڻ ’وفا‘! وحشانيت، پر،
جڏهن ڪنهن کي ڪوئي ماري مڃائي.