رنگ اڇلائيندي هوليءَ ۾ ڪِري پيو آهي
اوچتو عشق جي کوليءَ ۾ ڪري پيو آهي.
جو نچيو منهنجي مُحبت ۾ هو چَرين وانگر،
ڪالهه زردار جي ڏوليءَ ۾ ڪري پيو آهي.
سام ڪشتيءَ جي ڪري ڪُن جي حوالي ۽ پو،
ناخدا پاڻ به ڇوليءَ ۾ ڪري پيو آهي.
حسنِ ناياب هو، انمول هو، نادر هو ’وفا‘!
ڏاڍ جي واڪ ۽ ٻوليءَ ۾ ڪري پيو آهي.