آيو ڪو ”سِر – گهور“ وفا!
مقتل مقتول شورُ وفا!
تنهائيءَ ۾ ياد سندس،
بک ۽ مانيءَ ڀورُ، وفا!
بعضي بعضي بُک وِگهي،
ساڌ ٿئي ٿو چورُ، وفا!
ميڪ اپ، آئينو ۽ پاڻَ،
جيئن نچي ٿو مورُ، وفا!
ڪنهن جي وڇڙڻ کان پو مان،
ڍَڪَ ۾ پُوريل ڍور، وفا!
ماڻهوءَ جيڏو نانگ کڻي،
نور تڏهن ڀي زور ’وفا‘!