وفا جي موٽ ۾ نفرت ملي آ
عجب انسان جي عادت ملي آ،
جڏهن هر قسم جي تهمت ملي آ،
تڏهن ايڏي وڏي شهرت ملي آ.
مٺا! توسان رهي، احساس ٿئي ٿو،
جيئڻ لئه مختصر مدت مِلي آ.
مان ڪنهن پهلوءَ کان ڀي تنها نه آهيان،
عجب جهڙي مون کي قُربت ملي آ.
سدائين قافلن سان منزلن ۾،
اِها عادت، اها فطرت ملي آ.
مون کي پنهنجي به ڪا پرواهه ناهي،
جڏهن کان تو وٽان صحبت ملي آ.
’وفا‘! توکي جڏهن ڀي پرکيوسين،
ڪڏهن حيرت، ڪڏهن عِبرت ملي آ.