نَرُ هوءِ کڻي مادي
اِنسان ته آزادي.
جيون جو دليل آهي:
احساسِ غم و شادِي.
مان هن جو وطن آهيان،
دل آهه سندس گادِي.
وَنُواهه مان اڏري وئي،
اڄ رات هئس شادِي!
مان پيار – جو پربت هان،
هوءَ روپ سندي وادي.
هر ريل ۾ ملزم آ،
هر جيل ۾ فريادي.
پٿر سان ’وفا‘! ياري،
آئيني جي بربادي.