جو اسان جي ضرُورتن ۾ هو
صِرف پٿر جي مُورتن ۾ هو.
نانگُ هو زر جي ديڳ تي ويٺل،
ڄڻ خزانو ڪدُورتن ۾ هو.
جنهن جي مون کي سدا تلاش رهي،
سِيرتن ۾ نه، صُورتن ۾ هو.
مون گهڻو ڳوليو وفائن ۾،
پيار وَنڊيل ضرُورتن ۾ هو.
ڇا ٻئي کي ڏئي سگهي ها ’وفا‘!
لوهه پنهنجي ئي پُورتن ۾ هو!