ڪَنول پاڻي ۾، خُشڪيءَ تي گلاب آ
بلاشڪ: واقعي، هوءَ لاجواب آ.
ائين زُلفن ڍڪيو آهيسِ چهرو،
ڪڪر جي پوئتان ڄڻ ماهتاب آ.
اڃايل هرڻين وانگر جيون ٿا،
اڳيان، پويان فريبن جو سراب آ.
چڱا آهن اِهي روزا، نمازون،
مگر معراج ڪوئي ٻيو حساب آ.
خوشامدَڙيا ’وفا‘! ڪاٿي ٿا سمجهن،
جيئڻ خوددار تي ڪيڏو عذاب آ.