روئي ڏس تنهائيءَ ۾
ڇاهي لطف جدائيءَ ۾.
عزت جو ارمان رهيو،
گذري وئي رسوائيءَ ۾.
شاعر، شاعر رهندو آ،
گيت، غزل ۽ وائيءَ ۾.
رات، ٻه- ٽنگو ڦاٽو، پر،
نڪري ويو جلدائيءَ ۾.
ڪُجهه نه مليو هرجائيءَ مان،
ڪجهه نه هيو هرجائيءَ ۾.
باهه نه ڄاڻي فرق ادا!
ڪاٺي سُڪي سائيءَ ۾.
وِڇڙڻ جا اوسار ’وفا‘!
شاديءَ جي شهنائيءَ ۾.