مون خود سان ٿي پيار ڪيو
تنهنجو صرف بهانو هو.
آزاديءَ جو متوالو،
پِڃري سوڌو اڏري ويو.
اَڪ جي ماکي ناهي پيارُ،
امرت پياريو، زهرُ پيو!
ٻڪري، شينهن اڃايل ٻئي،
پاڻي پي انصاف ويو.
توکي ڪيئن تلاشي ڪو،
هر ماڻهو آ تو جهڙو.
ڌِڪو مون تي، مَلهه وِڙهو،
واهه! جو تو انصاف ڪيو!
جنگ وسائي ڌوڙ ’وفا‘!
امن سمورو لٽجي ويو.