تڪڙي تڪڙي وکَ کڻي ٿي دنيا
توکي هر موت کان نجات هئي.
ڏينهن جو ڀي نه ڪير ڏسندو هو،
جنهن زماني ۾ تنهنجي رات هئي.
هر گريبان ۾ مُنهن وجهي ڏٺم،
سيني سيني ۾ تنهنجي ذات هئي.
هر طرف بي شمار لاشا ها،
جنگ ۾ جيت هئي نه مات هئي.
ها، ڪِري (1) هو حُسين کي پاڻي،
ورنه سڏ پنڌ تي فرات هئي.
جي ’وفا‘! پيار ڪو نه پهچي ها،
سخت مشڪل ۾ منهنجي ڏات هئي.
(1) ڪِري: پرهيز، جهليل، منع ڪيل يا ٿيل