جوڙ مِليا، بي جوڙن وانگر
جن جا وصل، وڇوڙن وانگر.
دل جي ڌرتي ناسُ ڪري ويا،
صدما جنگي گهوڙن وانگر.
رَٻ ۽ پَڇ وڪائو ناهي،
اُڦراٽن ۽ ٻوڙن وانگر.
رستي ۾ سڀ رهبر گڏيا،
ديوارن ۽ روڙن(1) وانگر.
سچن تي تنقيد ٿئي ٿي،
پاڻيءَ ۾ ٿاڦوڙن وانگر.
موتُ چڱو آ، ڪير جئي ٿو –
انڌن، گونگن، ٻوڙن وانگر!
نازڪ شيشي جهڙي تون آن،
منهنجا هٿ: هٿوڙن وانگر.
ايڏو اوکو نانءُ ’وفا‘ جو،
ياد ڪيان ٿو کوڙن وانگر.
(1) روڙا: رنڊڪون