’وفا ۽ بيوفا‘!؟ هي ڇا چيو ٿئي
اڙي اشراف! ڪنهن چرچو ڪيو ٿئي.
اُهو ئي گُفتگو جو ماحصل (1) هو،
نِڙيءَ ۾ لفظ جو اٽڪي پيو ٿئي.
نَشو خود ٿيڙ کائيندو وتي ٿو،
الئه مئه کي ۽ مون کي ڇا ڪيو ٿئي.
اکيون انڌيون، دماغ انڌو ۽ دل ڀي،
سمورو سوجهرو کسجي ويو ٿئي.
تڏهن مينهن ۾ هُڙ کُڙ ٿي پئي ٿئي،
جڏهن اڌ کير، اڌ پاڻي مَيو ٿئي.
’وفا‘! ڪُڏندو هُئين تون سانوڻن سان،
سُڪيءَ تي پير ڪيئن تِرڪي پيو ٿئي؟
(1) ماحصل: تَتُ