جِسم گندو آ، روح گندو آ
حالُ انسانيت جو مندو (1) آ.
شيخ صاحب جي ڪارِ ۽ بنگلو،
من – گهڙت مسجدن جو چندو آ.
جنهن جي مُرڪن سان منهنجو عشق آهي،
منهنجي لڙڪن سان پيار ڪندو آ.
فڪرِ جنت جدا جدا آهي،
هر ڪو پنهنجي خدا جو بندو آ.
اڻ – گهڙيا ڪاٺ ڀي ويا گهڙجي،
زور ۽ زر عجيب رندو آ.
ساهه گهُٽجڻ کان پوءِ ٿيو محسوس،
زُلف بِگڙي پَوَن ته ڦندو آ.
جنهن کي دنيا چيو وڃي ٿو ’وفا‘!
ڊوهه ۽ دوڌَ جو پلندو آ.
(1) مندو: خراب