ايڏو هيڻو نه حال ڪر منهنجو
ڪو ته پورو سوال ڪر منهنجو.
يا مون کي ٻانگ جو شعور نه ڏي،
يا ترنم بلال ڪر منهنجو.
منهنجو ”ماضي“ ٿو شرمسار ٿئي،
منهنجي سامهون نه ”حال“ ڪر منهنجو.
ٺاهه توسان تڏهن ڪبو غاصب!
اڳ ۾ هر حق بحال ڪر منهنجو.
مون کي خوشين جو اعتماد ڏئي،
ختم رنج و ملال ڪر منهنجو.
مون چيو: چنڊ ڪيئن ٿيندو آ،
هن وراڻيو: جمال ڪر منهنجو.
مان ’وفا‘! تنهنجي آسري آهيان،
ٿيءُ ڏاهو، خيال ڪر منهنجو.